Steeds weer verwonder ik mij er weer over hoe uniek elke inzetsituatie is. En vooral ook, hoe onvoorspelbaar soms. Het doet een beroep op de flexibiliteit van onze vrijwilligers, en juist in die situaties is hun meerwaarde zo merkbaar en voelbaar. Goede palliatieve zorg betekent vooruitkijken; zorgprofessionals die samen met de patiënt en naasten tijdig beslissingen nemen over behandel (on)mogelijkheden in de periode naar het levenseinde. Rust brengen door voorbereid te zijn om wat mogelijk komen gaat, eventueel met ondersteuning van een VPTZ-vrijwilliger. En soms kan er dan zomaar een verandering in de gezondheidssituatie zijn. Palliatieve zorg is dan afstemmen op de situatie van dat moment, elke keer weer opnieuw.
Dit gebeurde ook deze zomer bij 1 van onze cliënten. Ik maakte op verzoek van de oncologieverpleegkundige kennis met een vrouw van 75 jaar met uitgezaaide baarmoederhalskanker. Mevrouw wilde graag 1 middag per week ondersteuning voor het maken van een boterhammetje, een stukje nabijheid en mogelijk een wandeling in de rolstoel.
Kort na mijn bezoek nam de pijn echter dusdanig toe dat mevrouw bedlegerig werd en snel achteruit ging. Er werd gevraagd of we een dag eerder kon starten met onze ondersteuning. Ik belde de betrokken vrijwilliger en dezelfde avond heeft zij al een paar uur gewaakt bij mevrouw. Dit gaf de dochter veel rust. De dag daarna is mevrouw in het bijzijn van een goede vriendin en onze vrijwilliger rustig ingeslapen. De dochter vond het hele stervensproces heel spannend en was dankbaar dat onze vrijwilliger bij het overlijden van haar moeder aanwezig was.
Deze casus maakt duidelijk hoe een situatie ineens kan veranderen en hoe fijn het dan is dan onze vrijwilligers bereid zijn mee te bewegen, flexibel zijn en snel kunnen schakelen.
Geza Mobers, coördinator